Początek roku szkolnego to, jak zawsze, wiele nowych wyzwań związanych z funkcjonowaniem całego systemu, zmianami wprowadzanymi przez ministerstwo, nowymi rocznikami rozpoczynającymi kolejne etapy edukacji. Choć burze medialne dotyczą szczególnie posunięć MEN-u, to jednak najtrudniejsza może okazać się współpraca z dziećmi i młodzieżą.
Okres wakacyjny dobiegł końca. Chyba każdy koniec czegoś, co było miłe, przyjemne, nie niosło ze sobą ciężaru codziennych obowiązków, z wyjątkiem ciężaru plecaków i walizek na wakacyjne wyprawy, łączy się z jakimś smutkiem, nostalgią, czasem złością, bo chcielibyśmy zaznać więcej tej przyjemności. To zupełnie naturalne emocje. Pytanie brzmi, co z nimi – jako mądrzy dorośli – zrobimy. Skupianie się na nich, negatywne „nakręcanie” nie jest pożądane. Zbudowanie pozytywnego nastawienia jest zdecydowanie zdrowsze.
W przypadku zawodu nauczyciela z wszelkimi feriami i wakacjami powiązanych jest wiele mitów i stereotypów. Samo hasło „dwa miesiące wakacji” wywołuje odruch zazdrości przedstawicieli innych zawodów i żmudne tłumaczenie nauczycieli, że to nieprawda, bo rekrutacja, bo rady pedagogiczne, konferencje itd. Zastanawiające jest to, że nauczyciele muszą (czy na pewno?) tłumaczyć się przed społeczeństwem z takiej formy odpoczynku.
Co jakiś czas środowiskami edukacyjnymi wstrząsają kolejne badania przeprowadzone wśród młodzieży. Badane są umiejętności, wiedza, zdrowie psychiczne. Wokół kolejnych raportów toczą się dyskusje, często bardzo gorące. Czy mają one wpływ na konkretne zmiany?
Zbliża się koniec roku szkolnego, a wraz z nim wystawianie ocen – czyli, de facto, jedynych obowiązkowych dla wszystkich nauczycieli w formie cyfrowej. Zastanawiam się, jaki procent osób wykonujących ten zawód lubi to robić.
2024 to rok kilku okrągłych rocznic. 4 czerwca minie 35 lat od – w dużej części wygranych przez opozycję solidarnościową – tzw. wyborów czerwcowych. 12 marca minęła 25 rocznica przystąpienia Polski do Układu Północnoatlantyckiego, zaś 1 maja – 20 rocznica akcesji naszego kraju do Unii Europejskiej. Ciekawa zbieżność w czasie i tematyce. Co łączy te trzy wydarzenia?
9 maja 2024 roku w ZCDN-ie odbyła się bardzo ciekawa konferencja dla nauczycieli zatytułowana „Wsparcie w kryzysie psychicznym dzieci i młodzieży”. Nikt z prelegentów i uczestników nie podważał potrzeby pomocy i uważności na problemy polskich uczniów. Odwoływano się do wielu badań, podkreślano konieczność uważności i życzliwości.
Krytyczne myślenie nie jest czymś, czego można się nauczyć raz a dobrze. To kompetencja, którą trzeba cały czas kształtować. A wraz z pojawianiem się różnorodnych wyzwań współczesności, przy zalewie informacji z różnych źródeł, umiejętność ta staje się jeszcze bardziej niezbędna.
Propozycje MEN-u z początku 2024 roku rozpoczęły się od szeroko zakrojonych, ale mocno ograniczonych w czasie prekonsultacji, które zakończono z informacją o wpłynięciu ponad 50 tys. uwag, z czego ponad 30 tys. dotyczyło zmian w podstawie programowej do historii.
Jeszcze niedawno sztuczna inteligencja (SI) była tematem charakterystycznym dla literatury i filmów z gatunku science fiction. Niemal na naszych oczach jej istnienie stało się faktem, z którym zmierzyć się musi zarówno nasz system edukacji, jak i indywidualny warsztat większości nauczycieli.
W ostatnim czasie środowisko edukacyjne rozgrzewa wprowadzone niedawno w życie rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej dotyczące zadań domowych.
